Yeşil Kültür
Pınar Çağlar Gençtürk: Disiplin İnsanı Özgürleştirir
K2 HABER – Oyuncu/Yönetmen Pınar Çağlar Gençtürk ile ‘Tiyatro’ üzerine genel olarak konuşmalarından oluşan röportajı sizlere sunuyoruz. Keyifli okumalar.
Geçtiğimiz sezon Oyun Atölyesi’nin “Daha İyi Günlerimiz Olmuştu” adlı oyununda seyrettiğimiz, başarılı ve güzel oyuncu/yönetmen Pınar Çağlar Gençtürk ile gerçekleştirdiğimiz röportaj, bundan yaklaşık iki sene öncesine ait, fakat hala güncelliğini koruyor.
Röportaj: Polat Yıldız
- Son yıllarda tiyatrodaki uyarlama eserlerin artışını, bunun yanında özgün/yeni yazılmış tiyatro oyunlarını nasıl değerlendiriyorsunuz?
Yeni nesil yazarlar, yeni yeni çıkıyorlar aslında. Kafası çalışanlar, o hikâyeyi doğru-düzgün bir zemine oturtabilenler, anlatabilenler tabii ki var. Bununla birlikte uyarlama tercih edenler de var. Burada hazırda böyle bir hikâye olması daha kolay geliyor olabilir. Genel olarak bunu biraz yapanlara sormak lâzım, çok da bilmiyorum. Ama bir (oyuncu olarak da) okuduğun bir metinden çok etkileniyor olabilirsin. Bu dikkatini çeker. Sana güzel bir metin gelmiyorsa, -oyuncu açtır çünkü onu bunu araştırıyordur, bakıyordur- ve kendisi böyle bir metin görüyorsa da ‘‘bunu oyunlaştırabilir miyim?’’ diye düşünüyordur. Yani oyuncunun isteği bu sebepledir, onu söyleyeyim.
Pınar Çağlar Gençtürk: Ben Oyunlarıma Hep Erken Gelen Bir Oyuncuyumdur
- Tiyatrodaki ekonomiklik ile birlikte büyük büyük dekorlar yerine daha sade/minimal ölçüde sahnelenen oyunları nasıl karşılıyorsunuz?
Ben dekor olsa da olmasa da basitten, sadeden yanayım her zaman. Mesela oyunda öyle bir ışık yaparsın ki, -ışıkla diğerleri hep bir bütündür zaten- başka bir şeye ihtiyaç duyulmaz. Bu bizim oynadığımız “Işıltılı Haşereler” oyununda da böyleydi. Neredeyse hiçbir şey kullanmıyoruz, sahnede sadece biz olacağız. Ama bazen de metin gerektiriyor; o atmosferi yaratabilmen için gerekiyordur, buna da “hayır” diyemem. Mesela “Aşk Delisi” oyunumuzda köhne bir otel odası için öyle bir dekor gerekiyordu. O yüzden kesinlikle de dekor olmasın diyemem.
- Oyun öncesi, oyuna hazırlık sürecini nasıl geçiriyorsunuz? Oyuna çıkmadan önce uzaktan nasıl görürüz sizi?
Bu röportajı saat 18:00’dan sonra yapmam mesela. Artık o kafaya girmek istemiyorum, oyuna odaklanıyorum. Ben oyunlarıma hep erken gelen bir oyuncuyumdur. Oyunum saat 20:30’da başlıyorsa saat 16:00’da, 16:30 gibi sahnede olurum. Öyle bir tipim. O yüzden sinir de oluyorlar bana. ‘‘Ne işin var, niye gittin’’ diye. 20:30’daki oyunuma 19:00’da gitmemişimdir asla. -Çok elzem bir durum yoksa.- Erken gelip tiyatrodaki atmosferi yaşamaya başlarım. Rol içine girip de o karakterde takılmam ama sahnenin atmosferini yaşamaya başlarım, o kafaya gireyim diye. Ve mutlaka her oyun öncesi ısınmamı gerçekleştiririm. (Vücut, ses, nefes, makyaj vs.)
- Kendi oyunlarınız haricinde diğer ekipleri/başka tiyatro oyunlarını ne derecede takip edebiliyorsunuz? O zaman boşlukları mevcut mudur?
Rejisini, oyuncularını vb. merak ettiğim oyunlara gidiyorum. Genelde şu oyuncu nasıl oynamış şeklinde merakla olabiliyor. Ya da bir arkadaşımınsa evet, onun oyununa gidiyorum. Bittiğinde de oyuncu arkadaşlarımı görüyorum. Genel olarak da sadece kendim oynuyorum ve hiçbir oyuna gitmiyorum gibi bir algı olduğunu düşünmüyorum. Ben sadece bunun esprisini yapıyorum: ‘‘Benim oyunuma gelmeyenlerin oyunlarına gitmiyorum’’ gibi. Bir de zaman da önemli bu noktada. Mesela benim şu an bir boşluğum var diyelim. Daha rahat oluyor, ama bir dizim olsa, birkaç tane oyunda oynuyor olsam o durumda böyle rahat gidemeyebilirdim. Zamansal olarak rahat olduğum zaman oyunları daha sıkı takip edebiliyorum. Öyle bir durum diyelim. Ama olmadığı da oluyor.
Röportaj / Burcu Halaçoğlu: Kendimde ‘Otosansür Mekanizmasını’ Hissediyorum
Oyuncunun İç Disiplini Olmalı, Konservatuarda Oyuncu O Disiplini Alır
- Konservatuvarlara, atölyelere, oyunculuk kurslarına vd. bakınca, öğrencilerde gördüğünüz durum nedir? Yetişmekte yeni nesilde tiyatroya ehemmiyet veren bir yapı görüyor musunuz? Yoksa artık popüler kültür ile birlikte ünlü olmak ve salt para kazanmak mı öne çıkıyor?
Popüler olmak, para kazanmak isteyen bir kitle var, evet. Ama konservatuvarlara girenler, genelde o kafayla girmiyorlar, onu söyleyeyim. Onlar gerçekten tiyatro okumak istedikleri için konservatuara giriyorlar, diye düşünüyorum. Popülizm kafasında olanlar ise genelde gündemi takip ediyor, ‘bir yerde tiyatro kursu varmış vs.’ diyorlar. Buna da çok nadir gidiyorlar. Onlar genellikle ajansa yazılarak yapıyorlar bu işi. Konservatuara girenler ise dediğim gibi tiyatro yapmak amacıyla orada zaten. Bunun ayrımının, neyin ne olduğunun çoğu insan farkında. Ama sadece dizi sektörü farkında değil. En azından o kadar farkında olduklarını düşünmüyorum. Onlar direkt görsele bakıyorlar tabii. Görsel iyiyse, “a bir de iyi oyuncuymuş” denilip seçimler yapılıyor. Yani oyunculuk görselin yanında onun artısı gibi görülüyor. Hâlbuki esas oyunculuğun iyi olması gerekiyor ki, görseli de güzelse tadından yenmesin.
Bir de şunu ekleyeyim: konservatuvarda okunması gerektiğini düşünüyorum. Şu sebeple: Oyuncunun iç disiplini olması gerekiyor. Konservatuarda oyuncu o disiplini alır. Yani sende bir yetenek vardır ama onu nasıl kullanacağını bilmiyorsundur mesela, konservatuarda onu öğrenirsin ve disiplin o kadar önemlidir ki, sen disiplinli olduğun sürece kimse sana bir şey diyemez. Çünkü disiplin insanı özgürleştirir.
- Bir oyuncunun bir sezonda birden fazla oyunda rol almasını ve aynı zamanda dizide rol almasını nasıl karşılıyorsunuz? Oyuncu üzerinde fiziksel ve psikolojik olarak da değerlendirirsek…
Eğer ki, hepsi birbirinden ayrışıyorsa, oyuncu ‘aynı şeyi’ oynamıyorsa birden fazla oyunda oynayabilir. Ben üç oyun oynuyordum ve geçen seneye kadar her sezon üç oyunda oynadım. Aynı zamanda dizide de oynuyordum. Yani oyuncu performans olarak buna yetebiliyorsa/yetişebiliyorsa tabii ki yapmalı. Diziyi de evet, çünkü para da önemli bir taraftan. Maalesef tiyatrodan o kadar kazanamıyoruz. Bir de hiç sevmediğin bir işi de yapamazsın. Bir taraftan da seviyoruz aslında, yani o sektörde olmak da bir hoş oluyor, eğlenceli oluyor ama bu her kişi için de farklıdır. Biri daha çok gözükmek isteyebilir ekranda, diğeri daha az. Ben ise o üç oyunda rol alıp para kazanıyorsam diziye çok da ihtiyaç duymuyorum. Öyle bir sezon geçirmişliğim var: Üç oyunda oynadığım için iyi de kazanmıştım, diziye de ihtiyaç duymamıştım.
Röportaj / İpek Erdem: Zengin Kültürümüzü Uzun Zamandır Kimse Kullanmıyor
Tek Kişilik Oyunların Zor Olduğunu Düşünüyorum
- Psikolojik ve fiziksel duruma gelirsek? Mesela ayda 19 oyuna çıkanlar var?
Ben 25 oyuna çıkıyor(d)um. ‘Ayda 25 oyun oynuyordum.’ Psikolojik olarak hiç kötü etkilenmedim, tam tersi çok mutluydum, çok rahattım. Sadece biraz yetişeyim problemim vardı. Yani birinin provası varken diğer oyunun da provası oluyordu. Oradan çık oraya yetiş falan. Bazen de “Hangi oyuna gidiyordum ben bugün?” gibi espriler de oluyordu. Ben eğleniyordum ama herkes için böyle olabilir mi, bilemem. Ben, kaldıramıyorlarsa yapmasınlar derim. Ben o dönem kaldırıyordum. Şu an belki ben de kaldıramayabilirim.
- Tek kişilik oyunları, kalabalık oyunlara göre nasıl buluyorsunuz?
Ben ayrım yapmıyorum. Heyecan olarak tek kişi de yaşayabilirsin oyun heyecanını. Ama kulis ortamı denen bir şey vardır, o da çok eğlencelidir. Gözlerinden alırsın arkadaşlarının o enerjiyi; o seni yükselten bir şeydir. Tek kişilik oyunların kendi zorluğu var. Şu açıdan zor: 1 saat boyunca ya da 1,5 saat boyunca bütün yük senin üstünde ve oyunu ayakta tutmak zorundasın; o yüzden zordur. Diğer türlü rol arkadaşın var ise o heyecanı vs. de paylaşabilirsin arkadaşınla. Yani paslaşırsınız senin düştüğün anda o yükseltir, o düştüğü zaman sen yükseltirsin, böyle gider. Bu şekilde daha tercih edilebilir bir şey olabilir. Tek kişilik oyunlara karşı değilim. Sadece daha zor olduğunu düşünüyorum.
Röportaj / Cansu Gültekin: Sanatçının İşsiz Kalması Göze Dokunmuyor
Ödenek Alınamadığı İçin Herkes Kendi İmkanlarıyla Yapıyor
- Oyunun ilk temsilinin ardından gelişme evresini nasıl değerlendiriyorsunuz? Zamanla neler oluyor, sizde ne gibi örnekler yaşandı?
Her oyun aslında zamanla oturuyor. Benim, 3 sezon oynadığım bir oyunun, son temsilinde yeni keşfettiğim bir şey olabiliyor mesela. ‘‘Nasıl ya?’’ dedim, ‘‘ben 3 sezon boyunca bunu fark etmedim mi?’’ dedim. Hem kendime kızarak hem de ne kadar güzel bir şey buldum diyerek oynadım. Ama bu beni pişman eden bir şey değil. Ben serüvenime devam etmişim yine, bir şey keşfetmişim. Keşfetme süreci bitmiyor. Sadece ilk oyunda çok heyecanlı oluyorsun ama o performans alanında olduğun için senin sürecin devam ediyor.
- Tiyatro çevresinde gördüğünüz ‘kemikleşmiş kitle’ için neler söylersiniz?
Tiyatroda bir kemik kitle var, evet. İkincikat’ın kendi kemik kitlesi, Craft’ın kitlesi… Mesela Oyun Atölyesi’ne gelen kişilerin hiçbirini burada göremedim. Semte göre de değişiyor olabilir. O çevrede yaşayan insanların, yaşı, birikimleri, dünya görüşleri vs. hepsi etkilidir. Bununla birlikte kemik kitlesinin yanında genel olarak da bir kitle var. Şehir tiyatrosuna giden ama buradaki tiyatronun hiç farkında olmayan da bir kitle var. Yeter ki olsunlar, hepsinin kitlesi farklı olsun ama yeter ki öyle bir seyirci kitlesi olsun.
- Özellikle İstanbul’da birçok özel sahne var. Gördüğünüz mevcut durumda sahneler için neler söylersiniz?
Neredeyse ev olan sahneler var. Maalesef ödenek alınamadığı için herkes kendi imkânlarıyla yapıyor ya da ortaklaşa yürüyor. Onların zorlukları çok fazla ve her biriyle uğraşmak zorundalar. Keşke şartlar daha iyi olsa. Ödenek olsa, para olsa ve yapsalar ama mümkün değil, olmuyor. O yüzden oyuncular da ufak tefek paralar alıyor. Biraz da gerçekten gönül işiyle yapılan şeyler oluyor.
Polat Yıldız Yazdı / Canım Nezim: ‘Nezihe Meriç’e Mektup’
Ödül Olayını Kaçırırız Diyenler Oyunculuk Yapmasın
- Tiyatro içinde hak eden, hak ettiği değeri alabiliyor mu sizce (ödül olarak olsun, yapılan haberler olsun)?
Hak eden hak ettiğini alıyordur ama hak eden hâlâ var. Onlar da bazen gözükmüyor. Buna da içerliyor insan, neden olmadı diye. Kendi adıma söylemiyorum ama çok hak ettiğini düşündüğüm biri var mesela ‘nasıl yani’ diyorum. O yüzden bu ödül sistemi olsun, başka şeyler olsun çok takılmamak gerekiyor. Ben mutlu hissettiğim ve sevdiğim için yapıyorum bu işi. Ama ‘Şubat’ta çıkartırsak ödül olayını kaçırırız seneye yapalım bu oyunu’ diyenler de var. Onlar hiç oyunculuk yapmasınlar bence. Net konuşuyorum.
- “Ben bunu mutlak yazmalı, oynamalı ya da yönetmeliyim…’’ dediğiniz bir olay, eser ya da durum oldu mu?
Hepsi gerçekten çok güzeldi ama ilk oynadığım oyun en önemlidir benim için: Disosya Harikalar Dünyası. Çünkü o çoklu kişilikli bir karakterin oyunuydu ve çok zor bir roldü. Disosya’da birçok şeyi ilk defa keşfetmişimdir ve ilk olduğu için acayip bir etkisi vardır üzerimde. Genelde beni bir durum falan etkilemiyor da bir insan etkiliyor; insanın içinde bulunduğu durum bazen çekiyor. Bunun hikâyesi yazılsa nasıl olurdu, keşke oynasam dediğim oluyordur. Ama onun dışında bir şey için özellikle ben olsaydım demiyorum. Bir kadının bakışını görmüşümdür, yakalamışımdır ona ne hikâye yazılır gibisinden düşünmüşümdür.
Dilek Türker: Türkiye’nin En Zengin ve En Fakir Patroniçesiyim
Yeter Ki İzlesinler ve Doğru Düzgün Eleştiri Yapsınlar
- Sizin oyuncu/yönetmen olarak tiyatroda yakındığınız; şikâyetçi olduğunuz durumlardan bir tanesini söyler misiniz?
Seyirci eksikliği diyorum, nerede bu seyirciler…
- Tiyatro dergiciliğini ve özellikle tiyatro eleştirmenliğini ne ölçüde takip edebiliyor ve nasıl buluyorsunuz?
Belli başlı tiyatro eleştirileri yazan bir kitle var. Çok aşırı değiller ama varlar. İyi ki de varlar çünkü en azından bir gazetede çıkıyorsun, dergide çıkıyorsun. Bu oyunun(un) tanıtılması açısından önemli. Çoğunun da aslında iyi eleştirmen olduğunu, eleştirilerinin yerli yerinde olduğunu düşünüyorum. Eski olanlar da var, biraz daha popüler gibi olanlar da var. Olsun, hiç olmamasından iyidir. Yeter ki, izlesinler ve doğru düzgün eleştiri yapsınlar.
(10 Mayıs 2018)
Pınar Çağlar Gençtürk Kimdir?
Pınar Çağlar Gençtürk
Pınar Çağlar Gençtürk, İzmit’te dünyaya geldi. İlk, orta ve lise eğitimini İzmit’te tamamladı. 2002 yılında İstanbul’a geldi. Sırasıyla Akademi İstanbul Tiyatro Bölümü, Yeditepe Üniversitesi Tiyatro Bölümü ve Kadir Has Üniversitesi Film ve Drama Yüksek Lisans Bölümü’nden mezun oldu.
İlk oyunu “Disosya” ile profesyonel kariyerine başladı. Oyunları: Disosya, Yalnızlar Kulübü, Kurabiye Ev, Kar Küresinde Bir Tavşan, Aşk Delisi, Hepimizin Öyküsü Aynı, Işıltılı Haşereler, Daha İyi Günlerimiz Olmuştu.
Oynadığı Filmler: 7 Kocalı Hürmüz, Siccin, Hayat (kısa film).
Oynadığı Diziler: Muhteşem Yüzyıl, Çalıkuşu, Arkadaşlar İyidir, Evlat Kokusu, Bizim Hikâye, Arıza.
Aldığı Ödüller: Afife Tiyatro Ödülleri – En iyi yardımcı kadın oyuncu (Yalnızlar Kulübü), Sadri Alışık Ödülleri – En iyi yardımcı kadın oyuncu (Yalnızlar Kulübü), Sadri Alışık Ödülleri – Seçici kurul özel ödülü (Hepimizin Öyküsü Aynı), Direklerarası Seyirci Ödülleri – Küçük salon en iyi kadın oyuncu (Disosya) Adaylıklar: Afife Tiyatro Ödülleri – En iyi kadın oyuncu (Kar Küresinde Bir Tavşan), Sadri Alışık Ödülleri- En iyi kadın oyuncu (Işıltılı Haşereler)
Son iki sezondur Ankara”da kapalı gişe oynayan İstibdat Kumpanyası oyunu, yenilenen rejisi ve kadrosu ile tiyatroseverlerle buluşmaya yeni sezonda da devam ediyor.
K2 HABER | Perde Sanat Tiyatrosu – PST tarafından iki sezondur sahnelenen İstibdat Kumpanyası oyunu, gösterimlerine Ankara ve Eskişehir’de devam ediyor.
Uğur Saatçi’nin yazdığı, Caner Karadağ’ın yönetmenliğini üstlendiği oyunda, Osmanlı döneminde yaşanan istibdatın tiyatro yoluyla nasıl aşıldığı komedi türünde ele alınıyor.
İstibdat Kumpanyası
Osmanlı döneminde geçen oyunda Padişahı tahttan indirme planı yapan Şeref Paşa, halkı galeyana getirmek için tiyatroyu kullanmak ister bu yüzden Fransa’dan yarı Fransız yarı Türk Samuel Efendi’yi getirterek, Edmond Rostand’ın Cyrano de Bergerac adlı oyununun sahnelenmesini ister. Tabii bu oyunun sahnelenmesi için oyunculara da ihtiyaç vardır. Tiyatroların yakıldığı, oyuncuların sürgün edildiği bir dönemde oyuncu bulmak da pek tabii çok zordur. Şeref Paşa bunun için yardımcısı Sefer Bey’i görevlendirir. Sefer Bey ise ancak Recai Efendi’nin topluluğunu bulabilir. Provalar başladıktan sonra, artık seyirci için sürprizler de başlamış olur.
Tür: Komedi / Yaş Sınırı: 16+
2 Perde Komedi- 130 dk
Teaser
Prodüksiyon
Yazan: Uğur SAATÇİ
Yönetmen: Caner KARADAĞ
Yönetmen Yardımcısı: İbrahim SEVİNÇ
Sahne Amiri: Volkan ÖZBAY
Asistan: Bircan ARDIÇ
Ses – Işık: Yağız COŞKUN, Buse KARAKUŞ
Sahne arkası: Hazal AYALP, Esra SÜT
Kostüm: Hatice YİĞİT
Dekor: Yahya AYALP, Nejat AYALP
Afiş Tasarım: Tamer AKÇAY
Sahne Fotoğrafları: Berke TOPUZ
Fotoğraf – Video: Tahir ERKEN – Altai STUDIOS
Müzik – Ses düzenleme: Fatih GÜMÜŞ
Oyuncular: Ayşe ÜNLÜ, Caner KARADAĞ, Emre AYALP, Eren ATASEVEN, Erdeniz ALTIN, İbrahim SEVİNÇ, Merve PARLAK, Mehmet Ali ÇETİNTAŞ, Özcan ÖZDEMİR, Tolga Furkan GÜLER, Umut Görkem DEMİR, Volkan ÖZBAY
Temsil Tarihleri
18 Mart Cumartesi Saat 20.00
Cermodern sahnesi Ankara
29 Mart Çarşamba Saat 20.00
Yaşar Kemal Kültür Merkezi
PST’den RULET Oyunu: 2.Dünya Savaşı’na Tiyatral Bir Yolculuk
Perde Sanat Tiyatrosu – PST
Perde Sanat Tiyatrosu İbrahim Sevinç ve Caner Karadağ tarafından 18 Kasım 2016 tarihinde kurulmuştur. Perde Sanat Tiyatrosu PST oyuncuları olarak Ankara’da yer almaktadır.
Asıl hedefi, tiyatro yapmak isteyen oyuncuları, oyuncu adaylarını ve sahne arkasında görev yapmak isteyen gönüllü arkadaşları buluşturan bir ekiptir.
2022 yılının Ocak ayı itibari ile artık Perde Sanat Tiyatrosu ve Prodüksiyon olarak tiyatro ve kısa film dünyasında yer almaya devam etmektedir.
Karşıyaka Belediyesi; İzmir Animal Save, The Vegan Society ve Yaşamdan Yana Derneği işbirliği ile Vegan Piknik düzenlendi. Gondol Kafe’nin arkasında bulunan yeşil alanda düzenlenen piknikte, katılımcılar vegan yemekler getirerek paylaşımcı yemek alanı oluşturdu.
K2 HABER | Hiçbir hayvansal ürün içermeyen yemeklerden oluşan, barış ve mutluluğun öneminin vurgulandığı piknikte Karşıyaka Belediye Başkanı Dr. Cemil Tugay gelen insanlara yemek servisi yaptı. Gibi Vegan; vegan sucuk, vegan tavuk pilav, vegan ayran ve vegan yumurta pişirerek alanda dağıttı. Ziyaretçiler voleybol, GO, satranç, tabu, KULE gibi oyunlar oynarken bir yandan da müziğin keyfini çıkardı.
Animal Save Turkey tarafından Bitki Temelli Antlaşma olarak adlandırılan, hayvancılık nedeniyle zarar gören ekosistemlerin bozulmasının durdurulması ve daha sağlıklı, sürdürülebilir bitki temelli beslenmeye geçişi teşvik etmek amacıyla oluşturulan Plant Based Treaty İmza Formuna gelen vatandaşlar imza attı. Piknik alanında çöplerin geri dönüşülmesi adına belediye tarafından dönüşüm kutuları konuldu. Bazı vatandaşlar ise evcil hayvanları ile alanda yer aldı.
Başkan Cemil Tugay: ‘Karşıyaka’da İlk Vegan Piknik Düzenlendi’
Etkinliği sosyal medya hesabından paylaşan Karşıyaka Belediye Başkanı Dr. Cemil Tugay, “Bu hafta sonu Karşıyaka’da İzmir Animal Save, Vegan Society ve Yaşamdan Yana Derneği işbirliği ve belediyemizin desteği ile ilk vegan piknik düzenlendi. Gönüllü katılımcıların hazırlayıp getirdiği veya alanda pişirdikleri yemekler paylaşıldı. Çok çeşitli ve nitelikli pek çok yemeği hep birlikte tattık, deneyimledik. Birlikte oynanan oyunların yanı sıra, sıcak sohbetlerle herkesin keyifli vakit geçirdiğine inandığımız bu pikniğin organizasyonunda emeği geçen herkese ve katılımcı yurttaşlarımıza teşekkür ediyoruz.” ifadelerini kullandı.
Çok çeşitli ve nitelikli pek çok yemeği hep birlikte tattık, deneyimledik. Birlikte oynanan oyunların yanı sıra, sıcak sohbetlerle herkesin keyifli vakit geçirdiğine inandığımız bu pikniğin organizasyonunda emeği geçen herkese ve katılımcı yurttaşlarımıza teşekkür ediyoruz.
— Dr. Cemil Tugay (@drcemiltugay) October 24, 2022
Karşıyaka Belediyesi ‘Zehirsiz Kent’ Olma Sözü Verdi
Belediye’nin Desteklemesi Çok Önemli
İzmir Animal Save ekibinden Fatih Boztemur pikniğin farkındalık yaratmak amacıyla düzenlendiğini belirterek şunları ifade etti: “İzmir Animal Save ekibi olarak Karşıyaka Belediyesi ile birlikte başlattığımız ve onların desteği ile yürüttüğümüz bir Vegan Piknik düzenledik. Piknikte arkadaşlarımızın getirdiği vegan ürünleri hep birlikte tadacağız. Müzik etkinliği, oyunlar ve çeşitli etkinlikler olacak. Birçok etkinliği hep beraber yapacağız. Amacımız; vegan yemeklerinin, içeceklerinin farkındalığını yaratmak. Özellikle bir belediye tarafından desteklenerek insanların buluşması çok önemli, bu farkındalığı da olabildiğince organize etmeye çalıştık.”
Karşıyaka Belediye Başkanı Cemil Tugay Mikroplastik Tehlikesini Yazdı
Sanatçı Murat Germen, iklim değişikliği, küresel ısınma, su hakları gibi konulara dair birbirine eklemli sergilerinin en son safhası olan ‘Küresel İkaz’ fotoğraf sergisini, 29 Mart- 30 Nisan tarihleri arasında KTSM’de sanatseverlere açıyor.
K2 HABER | Disiplinler arası paylaşımlara imkân veren, üretim ve buluşma platformu olma yolunda hızla ilerleyen Karaköy merkezli Kale Tasarım ve Sanat Merkezi (KTSM), küresel iklim değişikliğine dikkat çekmek için yepyeni bir sergiye imza atıyor.
Kale Grubu’nun başlattığı ‘İyi Bak Dünyana’ hareketi kapsamında daha sürdürülebilir bir dünya için sosyal fayda yaratan fikirlerin savunuculuğunu üstlenen KTSM, küresel sorunların başında gelen iklim krizi konusunda farkındalık oluşturmak ve harekete çağırmak amacıyla yeni bir sergiye ev sahipliği yapmaya hazırlanıyor.
Sanatçı Murat Germen’in iklim değişikliği, küresel ısınma, su hakları gibi konulara dair birbirine eklemli sergilerinin en son safhası olan ‘Küresel İkaz’ fotoğraf sergisi 29 Mart- 30 Nisan tarihleri arasında KTSM’de ziyaret edilebilecek.
Küresel Isınma Sorununa Dikkat Çekiliyor
Çalışmalarında aşırı kentleşmenin etkileri, insanın doğada yarattığı tahribat, küresel ısınma, iklim değişikliği ve su hakları konularına öncelik veren Murat Germen, buzlarla kaplı kuzey coğrafyalarında belgesel fotoğraf çalışmalarına imza atarak küresel ısınma sorununun ciddiyetini gözler önüne sermeyi amaçlıyor.
Norveç, Svalbard Adası ve Grönland’da çekilen toplam 17 fotoğrafın yer aldığı ve ilk defa sergilenecek olan ‘Küresel İkaz’ (Global Warning) belgeleme, arşivleme ve delil toplama üzerinden bellek oluşturuyor.
Murat Germen: ‘Yettiği Kadar Kavramını İyice Benimsedim’
Küresel ısınmanın etkilerini deneyimlemek üzere kuzey coğrafyalarına 2010’ların başından beri seyahat ettiğini belirten Murat Germen; “SvalbardAdası-Norveç, Grönland-Danimarka, Tromsö-Norveç, Laponya-Finlandiya ve İzlanda’da uzun süredir küresel ısınmanın etkilerini gözlemliyorum. Buralarda deneyimlediklerim, yerellerden duyduklarım, fotoğrafladıklarım sonrasında yaşamımda zaten merkeze oturan ‘yettiği kadar’ kavramını iyice benimsedim. Mimari, giyim, beslenme, nüfus, günlük yaşam, vb.boyutlarda her şeyin gereken asgari miktarda üretildiğini ve tüketildiğini görmek ‘demek ki mümkün!’ dedirtti. Dünyanın en gelişmiş bazı ülkeleri tarafından yönetilen bu coğrafyalarda iklimin üstünlüğünden dolayı tevazu, yetinme, sadelik, tasarruf, iş birliğinin benimsenmesi ve israf, ifrat, gösteriş, fuzulî büyüme, hırs, egodan uzak durulması örnek alınması gereken tavırlar.”dedi.
Prof. Dr. Erdoğan Atmış’ın Yeni Kitabı Yayımlandı: ‘Rahatı Kaçan Orman’
‘İklimle Başa Çıkmanın Yolu Tevazu, Sadelik ve Tasarruftan Geçiyor’
Kalebodur desteğiyle, 29 Mart- 30 Nisan tarihleri arasında ziyaretçileriyle buluşacak olan sergi, insan türünün sonunu getirecek gibi görünen beşeri gaflet, ihmalkarlık, lakaytlık ve kayıtsızlığa dikkat çekiyor. Diğer taraftan, küresel iklimle başa çıkmanın yolunun tevazu, sadelik ve tasarruftan geçtiğini vurguluyor.
Zeynep Özler: ‘Sanat, Yüzleşme İçin Bir Araç’
Kale Grubu Kurumsal İletişim Müdürü Zeynep Özler, KTSM tarafından dünyasına iyi bakan sanatçıların “derdi olan” sergilerine ev sahipliği yaptıklarını vurgulayarak; “Her zaman öze değen, özgün ve özgür projelere öncelik veriyoruz. Dünyanın sanatladaha iyi bir yer olacağına inanıyoruz. Sürdürülebilir kalkınmanın önceliklerinden olan sorumlu üretim ve tüketime davet eden sanatçılara alan açmaya devam ediyoruz. Murat Germen de bu sanatçılardan biri. Kendisine sergifikrini götürdüğümüzde hepimiz çok heyecanlandık. Bu fotoğraflar, üç yıldır KTSM’de sergilenmeyi bekliyordu. Doğru zamanda bu sergiyi hayata geçirmekten mutluluk duyuyoruz. Sanat, yüzleşme için bir araç ve biz de ziyaretçilerimizi iklim krizi ile yüzleşirken aynı zamanda atalete kapılmadan bugünden harekete geçmeye davet ediyoruz.” dedi.
Murat Germen Kimdir?
Murat Germen fotoğrafı bir ifade / araştırma aracı olarak kullanan 1965 doğumlu bir sanatçı, eğitimci ve arşivci. Fulbright burslusu olarak gittiği Massachusetts Institute of Technology’den (MIT) mimarlık yüksek lisans derecesini Amerikan Mimarlar Birliği (AIA) Altın Madalyası ile aldı. Sabancı Üniversitesi Sanat ve Sosyal Bilimler Fakültesi’nde fotoğraf, sanat ve yeni medya dersleri vermekte. Fotoğraf, mimarlık, planlama, yeni medya ve sanat konularında birçok basılı / çevrimiçi yayını olan Germen, uluslararası platformda onlarca konferansa davet aldı. Sanatçının eser külliyatı; aşırı kentleşme ve soylulaştırmanın etkileri, mülkiyet / mülksüzleştirme, kent hakları, insanın doğada neden olduğu tahribat, iklim değişikliği, küresel ısınma, su hakları gibi konulara odaklanıyor.
Skira (İtalya) ve MASA’dan (Türkiye) iki adet monografik kitabı yayımlandı. Yüze yakın ulusal ve uluslararası kişisel / karma sergiye katkıda bulundu. Sanatçının farklı eserlerine ait çok sayıda edisyon, yurtiçi / yurtdışındaki kişisel koleksiyonlara ve Istanbul Modern, Proje 4L Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi, Toruń Çağdaş Sanatlar Merkezi (Polonya), Benetton Vakfı’nın Imago Mundi – Istanbul Codex, Yapı Kredi Kültür Sanat, Odunpazarı Modern Müze, Müze Evliyagil koleksiyonlarına dahil edildi.
Kale Tasarım ve Sanat Merkezi
Adres: Azapkapı Mahallesi, Hediye Sok. No:6, 34421 Beyoğlu/İstanbul
Feminist hareketin sesini sanatsal üretim yoluyla duyurmayı amaçlayan “Konuşma Zamanı: Kenti Kadın+’ların Sözü ve Sanatıyla Donatmak” çalışması başlıyor!
25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü kapsamında, Konuşma Zamanı: Kenti Kadın+’ların Sözü ve Sanatıyla Donatmak başlığıyla gerçekleştirilen billboard aksiyonu, sanal sergi ve kitap çalışması kamuoyuyla buluşuyor.
Çalışmada, feminist hareketin sloganları temelinde İstanbul Sözleşmesi’nin ‘yaşatan’ önemini vurgulamak amacıyla, 57 amatör ve profesyonel sanatçının, feminist sloganlar için ürettiği eserlere yer veriliyor.
EŞİK Platformu’ndan yapılan açıklamada, “İstanbul Sözleşmesi’nden hukuksuzca bir gece yarısı kararı ile çıkılmasını, tüm Türkiye’deki milyonlarca kadın+’yla birlikte kabul etmiyoruz. Bu nedenle İstanbul Sözleşmesi’ni ve taleplerimizi gündemde tutmak amacıyla 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü kapsamında billboard eylemi, sanal sergi ve kitap gibi farklı görünürlük ve kullanım alanları açan bir çalışma gerçekleştirdik. 25 Kasım’da billboard’ları kullanarak Türkiye’nin birçok kentini feminist slogan ve taleplerle donattık, yaşamsal önemi olan haklı taleplerimizi sürekli görünür yapacak bir sanal sergi açtık ve bir kitap hazırladık.” ifadeleri kullanıldı.
Son 10 Yılda En Az 2 Bin 534 Kadın Erkekler Tarafından Öldürüldü
Sanatın Dönüştürücü Gücü ve Kapsayıcılık Vurgulanıyor
Çalışmanın ilk aşamasında, feminist hareketin sloganlarından oluşan bir slogan havuzu oluşturuldu. Amatör ya da profesyonel kadın+ sanatçıların, bu havuzdan seçecekleri sloganı sanatsal yöntemle yorumlama daveti, açık çağrıyla duyuruldu. Çağrıya yanıt veren sanatçılar tarafından seçilen sloganın Türkiye’de konuşulan anadilleri arasından seçilen bir dil eşliğinde kullanılması için katılımcılar teşvik edildi. Böylece feminist sloganların sanatsal yorumlarının ve Türkçe ile birlikte Türkiye’de konuşulan anadillerinden 18’inin yer aldığı tasarımlar oluştu.
Türkiye feminist hareketinin sloganları temelinde, sözleşmenin ‘yaşatan’ öneminin ve feminist hareketin taleplerinin, kadın+ sanatçıların eserleriyle yorumlandığı bu çalışmada, sanatın dönüştürücü gücü ve kapsayıcılık vurgulanıyor.
İstanbul ve Tunceli’de gerçekleşen billboard aksiyonu ile sanal sergi ve kitapta çalışmalarına yer verilen sanatçılar ise şöyle:
Arya Emek, Ayaz Yıldız, Alara Başar, Almila Kuş, Arzu Bulut, Berivan Doğan, Betül Handan Dallı, Büşra Bozdemir, Ceyda Ilgaz, Çiğdem Üçüncü, Derya Ülker, Diana Page, Didem Dayı, Dilara Açıkgöz, Dilara Kızıldağ, Ekin Levent, Elif Gamze Bozo, Elifnaz Ulusoy, Esra Baydar, Gülcan Eslek, Güliz Sağlam, Gülnaz Yılmaz, Gülşin Ketenci, Günseli Baki, Güzide Gündüz, Hatice Kapusuz, Hülya Bakkal, Irmak Dönmez, İpek Kamacı, Melek Süreyya Tok, Melis Berk, Bidanuk Meral Fidan, Meryem Güldurdak, Nur Aytaman, Nilüfer Nurgül Özdemir, Okyanus Çağrı Çamcı, Ödül Kazan Zanbak, Özge Özgün, Özlem Şimşek, Pelin Topçu, Raziye Kubat, Saadet Sorgunlu, Seda Elhan, Sema Tahincioğlu, Serra Akcan, Sevgi Atan, Sıdıka Çivi Vangöl, Sultan Güner, Şafak Şule Kemancı, Şeli Abut Benhabib, Şenay Martinova, Tipim Kayık, Tuğçe Aydın, Vildan Dülgeroğlu, Yeşim Mutlu, Zeynep Atasoy.
Ekoloji Örgütleri Meclis’te: Kömürden 2030 Yılına Kadar ‘Adil Çıkış’ İstiyoruz
İmamoğlu: Marmara Denizi İçin En Büyük İhanet Kanal İstanbul
Türkiye’nin En Kapsamlı ‘Sahipsiz Hayvan Hastanesi’ İzmir’de Kuruldu
İzmir’in Çernobil’i Gaziemir’de Hiçbir Temizleme Çalışması Yapılmamış
Avrupa’nın Çöpünü Yine Türkiye Aldı: Bir Yılda 12,4 Ton!
Ekrem İmamoğlu: Daha Özgür Bir İstanbul İçin Tam Yol İleri!
Hayvan Hakları Savunucuları Kadıköy’den Seslendi: Katliama Hayır!
Boğaziçi Çevre Ödülleri Sahiplerini Bekliyor
COP28 Sonrası İklim Uzmanlarından Tepkiler: Yetersiz
#COP28 ‘Fosil Yakıtlardan Uzaklaşma’ Çağrısının Yapıldığı Anlaşmayla Sona Erdi
Halilağa’da ÇED Raporu Yerle Bir Edildi
